Ik zit bij de balie op de tweede etage. De afdeling solide tumoren en het hart van de afdeling. Hier meldt iedereen zich. Voor een opname, voor bloedonderzoek, voor controles, echo's of andere foto's. Hier zaten we eind juni voor het eerst. Angst, onzekerheid, verdriet. Alles was onbekend. Geen vertrouwde gezichten. De kinderen met kale koppies, sommige op een loopfiets, sommige in een rolstoel, ouders er achteraan met infuuspalen beladen met zakken en pompen. Het was zo confronterend. We kregen die dag ontzettend verdrietig nieuws dat ons leven volledig op z'n kop zou zetten en een tijd zou beloven gevuld met onderzoeken, behandelingen en weken in het ziekenhuis. Maar gelukkig was daar Simone. Doktersassistente op de afdeling solide tumoren. Die allereerste keer bij de balie op de tweede verdieping melden we ons bij haar. Een vriendelijk gezicht. We wachten even op een gesprek met de dokter en na dat gesprek melden we ons weer bij de balie. We worden weer geholpen door Simone en ze zegt: "Hoi Fiene, daar ben je weer." En met dat kleine zinnetje geeft ze ons zoveel vertrouwen. Het idee dat onze dochter geen nummertje is maar een persoon. Het idee dat er in het Maxima betrokken mensen werken. En dat zij er alles aan gaan doen om onze dochter beter te maken. Dat ze hier op de juiste plek is.
Momenteel zijn we zes maanden verder en voelt het vreemd geruststellend om in het ziekenhuis te zijn. De kale koppies die voorbij fietsen zijn inmiddels bekende koppies. Die overvolle infuuspaal slepen wij ook achter ons aan. De artsen, de verpleegkundigen, de mensen van de kanjerkar, de schoonmakers. Het zijn allemaal vertrouwde gezichten. Waar we zes maanden geleden voornamelijk angst, onzekerheid en ziekte zagen, zien we nu ook een plek waar hele betrokken, vriendelijke en meelevende mensen werken. Een plek waar kinderen niet met tegenzin naar toe gaan. Er wordt gelachen, er wordt gespeeld en er lopen talloze vrijwilligers rond om de kinderen te vermaken.
We zijn hier nu voor controle. Op eerste kerstdag kregen we onverwacht het goede nieuws dat Fiene naar huis mocht. Ze was 24 uur koortsvrij en mocht met antibiotica en sondevoeding het ziekenhuis verlaten. Heerlijk om na 25 dagen weer met het hele gezin bij elkaar te zijn. Fiene is nog niet helemaal de oude. Ze is snel moe, krijgt de hele dag sondevoeding en moet hier soms van spugen. Ze heeft nog wel even nodig om van die zware chemokuur te herstellen. Maar steeds vaker zien we haar mooie lachje weer en ze zit thuis heerlijk te spelen. We zullen de komende weken nog een aantal keer voor controle naar het ziekenhuis moeten. De hoge dosis chemo kent in sommige gevallen een gevaarlijke complicatie waarbij de lever mankementen gaat vertonen en dat houden ze nauwlettend in de gaten. Vandaag was alles in orde en genieten we voorlopig nog even thuis van elkaar en een paar dagen rust.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat ontzettend fijn om te lezen dat Fiene toch naar huis mocht en jullie als gezin bij elkaar waren! Fijne dagen samen!
Wat heerlijk @ thuis !
Geniet ervan allemaal.
Zo fijn dat Fiene met de kerstdagen toch nog thuis kon zijn. Dat geeft een extra dimensie aan deze dagen.
Mooi te horen dat jullie met elkaar van deze dagen kunnen genieten.
En mooi dat er mensen lopen die het persoonlijk maken, dit hoor ik ook van mijn dochter die stage loopt in Sofia als sociaal worker.
Alvast al het goede en vooral gezondheid gewenst voor 2021.
En weer ben ik tot tranen geroerd. Wat is het Maxima dan een goede plek om te zijn al zou je er het liefste nooit hoeven te komen.
Wat ontzettend fijn om weer met het gezin samen te kunnen zijn. Wat voor mij en voor velen zo gewoon is en voor jullie was dat nu de uitzondering! Ik gooi mijn virtuele armen maar weer om jullie heen want soms is een knuffel het enige wat je even kunt gebruiken. Dikke knuffel en kus van mij.
Wat een fijn bericht, met kerst wil je toch het liefste thuis zijn met je gezin! Hopelijk blijven haar leverwaarden in orde! sterkte en een fijn uiteinde! liefs Lin
Fijn, dat ze weer even thuis mag zijn.
Dat ze mag genieten met zo'n mooie familie om haar heen.
Groetjes van ons
Weer een ontroerend verhaal van jullie leven. Wat ontzettend fijn dat jullie heerlijk bij elkaar kunnen zijn. Ik duim voor jullie dat er geen nare bijwerkingen komen. Geniet van elkaar💖🌸
Wat fijn dat jullie als gezin van deze spaarzame momenten mochten genieten met de kerstdagen.
Sterkte verder de komende tijd.
Jasper en Janny
Geniet van dit moment samen met elkaar. Heel knap hoe jullie dit doen!
Wow wat n mooi stuk weer. Sterkte & succes 🍀
Fijn dat jullie weer thuis zijn. Geniet ervan. En die betrokkenheid van de medewerkers in het ziekenhuis kan ik alleen maar bevestigen. Toppers.
Wat fijn dat jullie weer thuis zijn en dat ze weer wat kan spelen met haar eigen speelgoed!
liefs Daphne en Faye
Heel goed te lezen dat jullie weer samen thuis zijn!
Fijne, relaxte dagen samen. Elke dag een stapje beter.
❤❤❤❤
Heerlijk dat jullie met elkaar thuis kunnen zijn.
Ook wij weer tot tranen geroerd door wat jullie schrijven over die 6 maanden. Langzaam aan gloort er weer hoop voor jullie. Ontroerend te lezen hoe de medewerkers van het PMC jullie steunen. Liefs van ons.
Ik wens jullie een gelukkig maar vooral een gezond nieuwjaar! Ik hoop dat Fiene een mooie tijd met haar klasgenootjes straks weer kan doorbrengen en dat alles beter wordt dit jaar. En namens Ceder (een klasgenootje), “ik hoop dat je weer beter wordt!”