Hoge dosis chemo

We zijn alweer een week in het ziekenhuis. De hoge dosis chemo is 30 november gestart en deze kuur duurde een week. De bijwerkingen vallen tot nu toe gelukkig mee. Ze heeft een hele goede week gehad, die vooral in het teken stond van Sinterklaas. De goedheiligman vult ook in het ziekenhuis schoentjes en kwam op 5 december zelfs op bezoek. 

Maandag, een week na de start van de hoge dosis chemo, kreeg ze haar eigen stamcellen terug. Deze zijn maanden geleden bij haar afgenomen en hebben al die tijd in de vriezer op dit moment liggen wachten.

Chemo vernietigt snel delende cellen. Dit zijn tumorcellen maar ook goede cellen zoals de cellen die zorgen voor haargroei, de cellen in onze slijmvliezen (in mond, maag en darmen) en de cellen die bloed aanmaken. Hier heeft Fiene na de vorige chemo's al wat van gemerkt in de vorm van bloedarmoede en de bloedtransfusies die hier op volgden. Bloed wordt aangemaakt door stamcellen in het beenmerg. De hoge dosis chemo is dusdanig hoog dat er geen gezonde stamcellen meer overblijven waardoor de bloedproductie dus helemaal stil komt te liggen. Het beenmerg is niet in staat om hier van te herstellen. Daarom krijgt ze haar stamcellen terug. Deze nestelen in het beenmerg en zorgen ervoor dat het beenmerg weer wordt geactiveerd tot het aanmaken van bloed. Het duurt 1 tot 3 weken voordat de stamcellen hun werk weer gaan doen. Er zal dus een moment komen waarop een deel van de reeds bestaande bloedcellen sterft en de nieuwe bloedcellen nog niet aangemaakt is. Dat is De Dip. En die dip zal nu een stuk dieper zijn dan tijdens de vorige kuren. Daarom zal Fiene nu nog een week of twee in het ziekenhuis moeten blijven.

Om haar stamcellen goed te houden tijdens het ontdooien zijn ze in een bepaald middel ingevroren. De geur van dit middel is sterk. Marije en ik vinden de geur het meeste lijken op de lucht uit een blikje maïs. Dat middel zit nu in Fiene haar bloed en dat ruik je. Mijn dochter (en de kamer waar ze in ligt) ruikt de komende dagen naar een blikje maïs. We doen het er maar mee. 

Waar Fiene de afgelopen week nog vol energie zat, zien we nu langzaam de effecten van deze chemokuur. Fiene ziet wat bleek, ze heeft het wat vaker koud en wat minder eetlust. Het is afwachten hoe zich dat de komende week ontwikkelt. De mogelijke bijwerkingen van deze kuur zijn net als de vorige kuren, alleen dan heftiger. Waarschijnlijk krijgt ze blaren op haar slijmvliezen, waardoor eten zeer zal doen en ze mogelijk even een voedingssonde moet krijgen. Haar weerstand zal heel laag zijn, waardoor ze extra vatbaar is voor infecties. Het aantal bloedplaatjes (en daarmee de stolling) zal op een moment erg laag zijn, waardoor ze bijvoorbeeld bloedneuzen kan krijgen die niet meer stoppen. Het feit dat ze de vorige chemokuren zo goed verdroeg geeft ons vertrouwen en goede hoop.

In de tussentijd draait het leven door. De Sint is vertrokken en de kerstman doet zijn direct zijn intrede. Hoewel we de komende weken niet samen thuis zijn, proberen we het toch maar een beetje gezellig te maken. Mooie raamtekeningen, een paar kerststerren en ik ga samen met Seppe maar eens een kerstboom halen. Dat zal hij leuk vinden. Het drukke gependel tussen thuis en het ziekenhuis heeft misschien nog wel het meeste effect op hem. Hij wordt wat heen en weer gesleept, slaapt regelmatig bij opa en oma en ziet papa en mama alleen samen in het ziekenhuis. Hoe moet een ventje van bijna drie dat bevatten?

We hopen dat Fiene voor de kerstdagen thuis is en we een aantal rustige dagen tegemoet gaan. Even helemaal niets, even bijtanken en vooral even rustig samen thuis zijn.