Vakantie (2)

Wat was het een heerlijke week! De weersvoorspellingen waren vooraf al goed en het werden alleen maar beter. Een dagje naar Safari park Beekse Bergen, varen in Den Bosch, een fietstocht langs het Maximakanaal (mooiste kanaal van NL), met zijn allen bowlen. Het was heel relaxed en gezellig. Elief kreeg een paar dagen vrij van school en werd woensdagmiddag door Kim gebracht. Lekker om na een hectische zomer toch nog even met z'n vijven weg te zijn.   

Gedurende de week merken we aan Fiene dat haar bloedwaarden achteruit gaan, als gevolg van de chemokuur. Ze wordt bleek, blauwe lippen, snel vermoeid en heeft het snel koud. Je merkt aan haar dat ze spaarzaam met haar energie omgaat, even een opleving en daarna weer even rustig. Het tempo bijhouden van Elief en Seppe (wat normaal ook wel wat hoger ligt) lukt haar niet. 

Op vrijdagochtend gaat ze weer een stapje achteruit. Op de planning staat nog een dagje naar het Safari park, maar we vinden het verstandiger om eerst even contact op te nemen met het ziekenhuis. Op basis van ons verhaal willen ze haar eigenlijk wel even zien, een teleurstelling. 

Wat gaan we doen? Gaan we met zijn allen naar huis of proberen we er voor Elief en Seppe toch nog een leuke dag van te maken. In dit soort situaties ben ik extra blij met de mensen die zo dicht bij ons staan. Daar kunnen we altijd op terugvallen. Mijn broertje gooit zijn ochtend om en zet koers richting Vinkel. Hij pikt Fiene en Marije op, ik ga met Elief en Seppe naar de dierentuin.

Het is vervelend om de vakantie zo af te sluiten. Het drukt je weer even met je neus op de feiten. Maar als je gedurende de dag hoort dat Fiene nog maar een Hb van 3.1 heeft (normaal tussen 7.4 en 8.7), dan weet je dat je de juiste beslissing genomen hebt. Die middag wordt een zak bloed gegeven en daar knapt ze direct van op. 

Elief en Seppe hebben een lekkere dag in de dierentuin. Aan het einde van de dag liggen er twee kinderen in de auto te slapen. Dan weet je dat het goed was.