De eerste chemokuur

Direct na het gesprek met de arts, wordt Fiene opgenomen in het ziekenhuis voor haar eerste chemokuur. Ze ligt op de afdeling Kasteel. De kamers zijn ruim en ingericht op verblijf van kind en ouder(s). Fiene heeft de grootste kamer met eigen badkamer, tv en genoeg plek om te spelen. Via een tussendeur kom je in de ouderslaapkamer. Ook deze kamer heeft een eigen badkamer, tv, koelkastje, een goed bed (heel belangrijk) en een tweede opklapbed op wieltjes dus je kunt ook gezellig naast je kind slapen. Er is een eigen toegangsdeur zodat je 's avonds niet door de kinderkamer hoeft. En er is een groot balkon dat uitkijkt op de speeltuin. 

Helaas mag Fiene deze week niet naar de speeltuin. De chemokuur bestaat uit verschillende middelen waarvan er 1 een allergische reactie kan veroorzaken, variërend van een beetje huiduitslag tot ademhalingsproblemen en alles daar tussenin. Deze reactie kan ook later in de week nog optreden dus we moeten op de afdeling blijven. Fiene krijgt een infuuspaal die vol hangt met zakken. 1 lijntje van zo'n vijf meter lang wordt aan de Hickman aangesloten en de chemo loopt in. Raar idee dat dit vergif, wat ons meisje misschien wel ontzettend ziek gaat maken en ervoor zorgt dat ze haar prachtige haar gaat verliezen, haar uiteindelijk beter moet gaan maken. Omdat de lijn zo lang is, kan de infuuspaal buiten de kamer blijven staan en heeft ze genoeg bewegingsvrijheid om te spelen. Iets waar ze na twee dagen helaas al weinig energie meer voor heeft. Maar ze klaagt geen moment. Niet over dat ze zich verveelt, dat het ziekenhuiseten echt niet zo lekker is of over dat ze moe is en gewoon naar huis wil. Ze slaapt veel, kijkt wat tv en laat zich af en toe door ons verleiden tot een wandelingetje over de afdeling.

Jan en ik lossen elkaar om de twee nachten af. Op de dagen dat we er niet slapen, rijden we toch naar het ziekenhuis om Fiene te bezoeken en elkaar nog even te zien. We koken spaghetti in de Ronald Mc Donald huiskamer, Fiene d'r lievelingseten, en Seppe komt ook mee. Voor hem is het ziekenhuis 1 grote speeltuin en hij vermaakt zich dan ook prima. En verder wachten we... Op een bezoekje van de dokter, op de kanjerkar voor ontbijt, lunch en diner, op een videogesprekje met het thuisfront. Maar vooral wachten we op de bijwerkingen van de chemo. We staan op scherp. Fiene hoeft maar een piepje te geven in haar slaap en we schrikken wakker. Klaar om toe te snellen met spuugbakjes, washandjes en water. Maar de bijwerkingen blijven de volledige zes dagen gelukkig uit. We mogen naar huis.