Hoe het begon

Sinds de winter van 2019/2020 heeft Fiene af en toe last van buikpijn. Ze benoemt het soms, wijst wat naar haar navel en daarna lijkt het weer verdwenen te zijn. In de loop van de tijd komt het wat vaker terug. Na een telefoontje met de huisarts besluiten we het toch nog even aan te kijken. Ze wordt niet belemmerd in haar dagelijkse gang van zaken en buikpijn bij peuters... dat kan van alles zijn. Eind mei komen de klachten wat heviger terug en gaan we toch maar eens langs de huisarts. Die schrijft een laxerend middeltje voor want haar buik voelt wat vol. Wellicht verhelpt dit de klachten. En ja hoor, na een week of twee horen we Fiene niet meer over buikpijn.

Na een week is de buikpijn weer terug. Fiene ziet bleek, eet minder, is moe en doet weer middagslaapjes terwijl ze die al een jaar niet meer nodig heeft. Opnieuw terug naar de huisarts. Nu willen we wel wat lichamelijke oorzaken gaan uitsluiten. De huisarts besluit om wat bloed af te laten nemen. De ochtend erna, op 26 juni, worden we al gebeld. Er zijn verhoogde ontstekingswaarden gevonden in haar bloed en dat baart toch wat zorgen. We kunnen direct terecht bij  de kinderarts. Hier wordt haar buik nog eens bevoeld en worden we naar beneden gestuurd voor een echo van haar buik en wat extra bloed afnemen voor verder onderzoek. De radioloog komt meekijken met de echo en vertelt dat er een massa in haar buik gezien is. Hij heeft al contact gehad met de kinderarts. Het bloed prikken laten we even zitten maar het is wel belangrijk dat er een foto van haar borst gemaakt wordt. Daarna moeten we direct terug naar de kinderarts. Hij zegt dat er een tumor gezien is, ter hoogte van de bijnier die doorloopt tot in de borstholte. We worden doorverwezen naar het Prinses Maxima Centrum voor verder onderzoek.


 »

Reactie plaatsen

Reacties

Rob Kaas
3 jaar geleden

Lieve Mensen. Heel veel sterkte voir jullie allemaal. Raar om te zeggen, leuk om te lezen. Liefs Rob en Berti.

Carrie
3 jaar geleden

Lieve Jan&Marije. Wat ontzettend heftig on te lezen allemaal. Wat kan ik zeggen? Dit is zo afschuwelijk. Ik kan jullie alleen heel veel sterkte wensen en hopen dat het zo goed mogelijk gaat allemaal. Sterkte dikke knuffel van mij.