Woensdag zijn we weer in het PMC voor het prikken van een infuus. Gezien de vorige strijd om het prikken van wat bloed, hebben we Fiene hier uitgebreid op voorbereid. En wat blijkt, deze methode werkt. Fiene gaat op schoot zitten, kijkt naar een filmpje op een telefoon, steekt haar arm uit en laat zich zonder problemen prikken. Hoera!
Via dit infuus wordt een radioactieve vloeistof gegeven, 123-I-MIBG. Een radioactief jodium dat zich bindt aan de cellen van een neuroblastoom. Indien de cellen van het neuroblastoom dit jodium opnemen, kan hiermee ook gezien worden of en waar er zich uitzaaiingen in het lichaam bevinden. In een later stadium, zou er met dit middel ook een behandeling ingezet kunnen worden. Die scan is donderdag en duurt lang, zo'n 2 uur. Dus weer onder narcose. Maar bij aankomst in het ziekenhuis tijdens de controles blijkt dat Fiene koorts heeft. Het is maar de vraag of de scan door mag gaan. Na een gesprekje met een arts assistent, krijgen we toch akkoord. Fiene oogt niet ziek en is niet snotterig of aan het hoesten. Het infuus is van woensdag op donderdag blijven zitten, dus dit keer niet met een kapje in slaap, maar met een narcosemiddel via het infuus. Snel, makkelijk en geen stinkende lucht in haar neus. Ze wordt ook weer lekker wakker, eet een boterhammetje en dan weer naar huis. Eenmaal thuis begint ze te rillen en voelt ze heel warm. Weer koorts, 39.8 dit keer. Er is ons gezegd te bellen bij een temperatuur boven de 38.5 dus we hangen meteen aan de telefoon. Na ruim een uur spreken we eindelijk een arts. Het is blijkbaar druk in het ziekenhuis. Er is niets wat wijst op een infectie dus paracetamol geven, in de gaten houden en bij verslechtering direct opnieuw contact opnemen. Dit blijkt niet nodig en de volgende ochtend is de koorts weg.
Vrijdag is de meest spannende en lange dag. We beginnen de dag om 09:30 met een hoortest. De chemo kan een nadelig effect op het gehoor hebben, dus daarom nu een nulmeting. Vervolgens wordt ze opgenomen, Fiene moet een nachtje blijven slapen. Ze krijgt een Hickman (blijvend infuus in een groot bloedvat) en er gaan biopten afgenomen worden van beenmerg, bot en tumor. Vooral die laatste zorgt ervoor dat ze moet blijven. Heel, heel soms treedt er een nabloeding op en dat willen ze graag in de gaten houden. Dus in een bed, over de mooie brug naar het WKZ en daar voor de derde keer die week onder narcose. Ze weet inmiddels wel hoe het moet. Bij terugkomst moet ze direct door naar een onderzoek van haar hart. Er worden een filmpje en een echo gemaakt. Ze is nog wat suf van de narcose dus ze ligt er wel relaxed bij. Rond 16:00 is het eindelijk klaar en mag ze naar haar kamer.
Reactie plaatsen
Reacties