Om 13:30 worden we verwacht in het Prinses Maxima Centrum, 2e verdieping, afdeling solide tumoren. We hebben er al een ochtend op zitten in het Antonius Ziekenhuis en na een kort gesprek met de kinderarts daar, worden we direct doorgestuurd naar dit kinderziekenhuis dat gespecialiseerd is in de behandeling van kanker. Kinderkanker.
We kijken elkaar aan, zuchten nog eens diep en stappen naar binnen in een wereld vol kale koppies, kinderen in rolstoelen met meters lange infuusslangen, pijn en onzekerheid. De arts ontvangt ons direct en geeft nog even een samenvatting van wat er die ochtend is gebeurd. Hij gaat nog een keer aan Fiene haar buik voelen en daarna gaan we alle onderzoeken nog een keer opnieuw doen. Opnieuw een echo van haar buik, weer een foto van haar borst. Fiene heeft het die ochtend allemaal al een keer meegemaakt en weet nu hoe het moet. Ze ligt er rustig bij. Daarna moet er bloed geprikt worden. Dat weet ze ook nog van de dag ervoor. Dat was niet leuk en deed pijn. Zelfs de toverzalf die de huid verdoofd kan haar niet geruststellen. Ze geeft flink tegengas. Even doorpakken. Helaas kunnen ze niet alle bloedbuizen vullen met het lijntje dat in haar arm geprikt is, dus nog een prik in haar andere arm. Nog even in een potje plassen en de onderzoeken zijn klaar.
We komen weer terug bij de arts en die vertelt ons wat er is gevonden. Een grote tumor in haar buik, waarschijnlijk uitgaand van de bijnier en doorgegroeid tot ergens ter hoogte van haar hart. Een neuroblastoom.
Reactie plaatsen
Reacties